(Nilüfer'de Yerel Gündem Dergisi için 2006 Ekim'de yazmışım. Neden bir şey değişmez? TT - Ocak 2016) “İyi geceler” dilekleri tükenip tüm ışıklar söndüğünde, penceremin önündeki ağacın perdeme vuran gölgesi başkalaşır, rüzgârda raks eden dalları, korkunç bir “öcü”nün kollarına, yaprakları da saçlarına dönüşürdü. Kulaklarıma gelen fısıltıların kime ait olduğunu bulmaya çalışmaz, her kim ya da ne ise, benden uzak durmasından başka bir şey istemezdim. En büyük koruyucum, her çocuğunki gibi yorganımdı. Terlememe rağmen bu muhteşem kalkanın güvenliğinden vazgeçemezdim. Öcüler, orada bir yerdeydi çünkü. Ve hiçbir yorganın altına, korkusundan başka hiçbir şeyi geçemezdi öcünün! Tüm yorganların… Tüm çocukları… Koruduğu dönemlerin korkularıydı onlar. Hortlaklar! Hayaletler! Öcüler! Korku başa çıkılamaz hale g
